Mijn moeder

Mijn moeder was ernstig ziek en ik, haar enige dochter, raakte steeds meer met mezelf in de problemen. Er was zoveel beschadigd door haar gedrag in mijn leven dat mijn woede naar haar toe maakte dat ik niet naar het ziekenhuis wilde gaan. Achteraf bleek dat ook beter omdat zij mij niet wilde zien.

Voor de buitenwereld was zij een vrouw die voor haar drie kinderen had gezorgd toen haar man haar in de steek liet terwijl de jongste twee jaar was, hardwerkend en een trouwe kerkganger. Ik kende een heel andere moeder. Mijn moeder leek mij te haten. Achter mijn rug om verzon ze verhalen over mij die mij naar iedereen in de omgeving in een slecht daglicht stelden. In mijn jeugd ben ik talloze keren mishandeld en werd mij door haar  gezegd dat ik zo slecht was dat zelfs God niet van mij zou houden.

Ik had hulp nodig. Tijdens het eerste consult merkte ik dat ik niets hoefde uit te leggen maar dat ik geloofd werd. Zij stelde mij de vraag: “Is zij jaloers op jou?” Die vraag maakte zichtbaar wat ik eerder niet had kunnen  zien. Mijn moeder had me zo afgebroken dat ik nooit op de gedachte was gekomen dat ik er ook maar iemand jaloers op mij zou zijn. Mijn moeder had me een keer gezegd: “Ik zie niet in waarom jij het beter dan ik zou moeten hebben.”

Dit gegeven heb ik kunnen gebruiken om het verleden een plek te geven. Ze had al haar onzekerheden en beschadigingen op mij geprojecteerd. Ik wist dat haar jeugd niet leuk was geweest en ze niet over de scheiding met mijn vader heen gekomen was.

Ze overleed kort nadien zonder mij nog gezien te willen hebben. Ik heb een kaart in haar kist gedaan met als tekst: “Mam, door jou ben ik een beter mens geworden.” Een paar weken later bleek via de notaris dat ze mij onterfd had. Mijn broers waren als executeur testamentair aangesteld en die hebben het ook uitgevoerd.

Zij meende wat ze op de kaart had gezet want ze was door alles niet geworden zoals haar moeder, voelde zich eindelijk bevrijd en klaar om haar eigen leven te gaan leiden.