Het verhaal van een cliënte.

Mijn insteek voor een consult bij haar was dat ik mij heel alleen en in de steek gelaten voelde.
Ik was twee jaar ervoor gescheiden van een narcistische man maar nu ik mijn  eigen leven moest zien op te bouwen miste ik juist alle support uit mijn omgeving.
Ik was een spraakwaterval en ze kon mij nauwelijks iets vragen of ik ervaarde het als een verwijt en schoot direkt in de verdediging.
Ik begon door de consulten onder ogen zien wat er eigenlijk de afgelopen jaren speelde  en waarom mijn omgeving niet zo bereid is om mij voor de zoveelste keer te helpen.

Af en toe kwam ik stoom afblazen over mijn huwelijk, wat kinderloos gebleven was, maar ik ging steeds terug. Hij wilde niet dat ik werkte want hij verdiende meer dan genoeg om mij luxueus leven te geven.
Bij toeval kwam ik  erachter dat hij al jaren ook een ander gezin met twee kinderen had wat hij had weten te verbergen doordat hij voor zijn werk veel reisde. Ik  wilde dat niet accepteren waarop hij de scheiding had ingezet.
Ik gaf die vrouw de schuld want zij had mijn man verleid.

MIjn ex-echtgenoot zijn verantwoording terug geven was voor mij nog steeds geen optie.
Na de scheiding had ik mijn geld er doorheen gejaagd door veel te gaan reizen en in dure hotels te verblijven, design kleding te kopen en op alle gebied het beste van het beste aan te schaffen.
Mijn motivatie om niet zelf een huis te kopen was omdat ik voelde dat hij bij mij terug zou komen en zodoende een eigen huis niet nodig was.
Ik huurde een luxueus appartement  maar had inmiddels een huurschuld van bijna drie maanden.
Ik had bij veel mensen privé weten te lenen door te stellen dat hij mij bij de scheiding nog steeds niet betaald had wat door de rechter was vastgesteld te weten 600.00 Euro.
De mensen bij wie ik geleend had vroegen zich inmiddels af of dat wel waar was gezien mijn uitgaven patroon en mijn vage beloftes. Zij bleven mij maar bellen en appen wat ik erg lastig vond.
Mijn hele verhaal was gebaseerd op het feit dat het altijd de schuld van een ander was als iets niet goed ging.
Ik was er nog niet in te bereiken dat ik daardoor de grip op mijn  leven kwijt was geraakt en dat ik ook niet open stond voor mensen die mij al jaren dit wilden laten zien.

Zij vroeg mij wanneer ik al die leningen terug ging betalen.
Ik zei:
“Natuurlijk krijgen ze dat niet terug want ik heb geen geld meer. Hadden ze maar niet zo stom moeten zijn om mij dat geld te lenen en mij maar niet in de steek moeten laten. Ik heb gezegd dat ze maar naar mijn ex moeten gaan want die heeft ervoor gezorgd dat ik zoveel geld nodig had om overeind te blijven na wat hij heeft gedaan.”
Dit was mijn doorbraak want na deze woede-uitbarsting begon ik te huilen.
Dit waren geen “krokodillen tranen” maar “authentiek verdriet” tranen.
Vanaf dat moment stond ik open voor verandering en begon ik mijn eigen verantwoording onder ogen te zien.
Ik ben gaan solliciteren en kreeg al snel een goede baan waardoor ik in twee jaar tijd in staat zal zijn om alles af te betalen.