Het afgelopen jaar was heftig voor mij want ik moest onder ogen zien nadat ik een zware oogoperatie had gehad dat mijn zicht nooit meer onbelast zal zijn en ik kreeg het voor mijn kiezen door een chronische kaakontsteking .
Je zou kunnen zeggen dat ik veel aan mijn hoofd had.
Beide zaken en nog een traumatische ervaring er bovenop maakten dat ik met mijn eigen werk voor mijzelf aan de slag kon gaan.
Het belangrijkste voor mij was om niet in de slachtofferrol te duiken maar te kijken naar wat er wel mogelijk was/is en daar het beste uit te halen.
Ook het besef dat ik het niet gauw opgeef maar dat ik tegen een grens van de mogelijkheden was aangekomen wat betreft mijn zicht, was niet eenvoudig maar wel noodzakelijk om te accepteren.
Lezen gaat goed met een E-reader in de juiste stand, een 2-in-1 laptop werkt voor mij en ik kan gelukkig weer pianospelen.
Het is een boeiende ervaring voor mij geweest om mijn werk nog beter te kunnen doen door eraan herinnert te worden dat het lang niet altijd eenvoudig is steeds weer positief realistisch te blijven na gebeurtennissen die ik en zo ook anderen liever niet hadden meegemaakt.
Toen ik in juni in Parque Peneda-Gêres in Portugal bij deze waterval was en ook gezwommen heb in dat heldere water leek het alsof de laatste zware last van mij af viel.
Recente reacties